Eigenlijk praten we altijd over eten. Henry en ik. Hij reist per trein de hele wereld over en kent ondertussen elke keuken. Ik houd het bij mijn Hollandse en Franse gerechten, maar maak graag ‘ns een uitstapje. Henry geniet niet alleen van de wereldsmaken en hogere sferen, hij kookt de wereldgerechten ook zelf.
Ik krijg een idee: ‘Wat zou je ervan vinden om samen een Indische rijsttafel te koken bij ons?’
Kroepoek
“Mama, heeft Henry een baby in de buik?”
Henry pakt flink uit. Hij blijkt van de grote hoeveelheden te zijn. Iets dat ons bij nader inzien niet echt verbaast; ‘Mama, heeft Henry een baby in de buik?’
Zaterdagmiddag 16.00u. We beginnen met het maken van kroepoek. Gloeiendhete arachideolie doet de pasta’s uit de toko verschrompelen tot mooi gevormde kroepoek, de echte! De kinderen staan er met hun neus bovenop, ze vinden het prachtig.
Gezellig
“Gewoon in de diepvries bewaren en nog een keer van smullen.”
Onze gast heeft zoveel voorwerk gedaan, dat hij de meeste gerechten van de Indische rijsttafel kan opwarmen. Toch nog een hele klus hoor, maar wat stijgen er heerlijke geuren op uit onze keuken. Kokos, koriander, laos, geen ingrediënten die ik alle dagen gebruik.
We eten samen nasi goreng, ajam ketjap, pindasaus, sajour boontjes en mi fang met gesneden rundvlees. Erbij: gebakken uitjes, seroendeng (geroosterde kokos met pinda’s), sambal oelek en atjar tjampoer (indonesisch zoetzuur).
Na de maaltijd kijken we in de pannen… wat hebben we veel over. ‘Geeft niets,’ zegt Henry, ‘dat ben ik gewend. Gewoon in de diepvries bewaren en nog een keer van smullen.’ En dat doen we.
Bommetje
Ondertussen is het 20.00 uur en zitten de kinderen bij Henry op schoot Bommetje XL te kijken. Wat was het leuk!
