‘We gaan alvast een beginnetje maken,’ zegt manlief om half acht in de avond. Het is een droge dag in augustus met eindelijk een beetje zon en wat wind. Hoog tijd om de tarwe te dorsen, maar waar blijven die bloedhete dagen en een huis bezaaid met tarwekorrels? Ik mis het stof!
Rood en groen
“Waar blijven die bloedhete dagen en wc’s bezaaid met tarwekorrels?”
Het lukt die avond om een uurtje te combinen. Omdat je de uren echt moet ‘stelen’, hebben we op voorhand een tweede combine geregeld met een groter maaibord. Op twitter zingt het al snel rond: ‘De rode combine ingewisseld voor een groene?’
Zondag
De zondag is voor ons een rustdag en werken we niet. ‘Alleen als het echt moet’, maar ja, wanneer ‘moet het echt’? Ik krijg het vermoeden dat het deze keer zo’n dag wordt. ‘Mam, je mag toch niet werken op zondag? Eh… nou, weet je, God laat de tarwe groeien en wij moeten het op het juiste moment oogsten.’ Zoiets.
“Ondertussen wachten nog heel wat boeren met ons op zon.”
Tussen de buien door lukt het om alle tarwe droog binnen te halen (27 hectare). We storten alle tarwekorrels op het erf, want de tijd van zelf wegbrengen met kipwagens is voorbij. Per hectare is de opbrengst ongeveer 10 ton, dat is 10.000 kilogram. We zijn blij met deze opbrengst.
Stro
Het stro laten we in balen persen. Het meeste stro is geperst en de balen zijn van het land, op één perceel na. Ondertussen wachten nog heel wat boeren met ons op zon. Zon graag, en veel stof!